Στο Σαράγεβο χτυπάει η κινηματογραφική καρδιά της Ευρώπης!

Πάει καιρός από τότε που στενοχωρήθηκα που επιστρέφω από ταξίδι. Κι αυτό είναι το αίσθημα που θα προσπαθήσω να μεταφέρω για το Σαράγεβο, αυτό της νοσταλγίας για έναν τόπο που χρειάζεται μόνο λίγες ώρες για να εδραιωθεί στο νου και στην καρδιά σου. Η φίλη μου η Καρολίνα, άλλωστε, στην τρίτη μας αγκαλιά πριν αποχωριστούμε, εύστοχα διαπίστωσε ότι είναι δύσκολο να αφήσεις πίσω σου έναν τόπο τόσο συναισθηματικά φορτισμένο!

Στο Σαράγεβο γράφτηκαν μερικές από τις πιο πικρές σελίδες της σύγχρονης ευρωπαϊκής ιστορίας. Η πόλη βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα από το 1914, όταν η δολοφονία του Αρχιδούκα Φραγκίσκου Φερδινάνδου της Αυστρίας στάθηκε η αφορμή για την έναρξη του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου.
Από το 1992 μέχρι και το 1995, η εισβολή της Σερβίας στη Βοσνία χαρακτηρίστηκε ως η μεγαλύτερη σύγχρονη πολεμική κρίση στην Ευρώπη. Η δε πολιορκία της πόλης (1.425 ημέρες) είναι η πιο μακρά στη σύγχρονη ιστορία. «Εγκαταλειμμένο σχεδόν από όλους, χωρίς όπλα, χωρίς ρεύμα, χωρίς νερό, χωρίς φαγητό, χωρίς αέριο, το Σαράγεβο δεν παραδόθηκε ποτέ».
Από το 2019, το Σαράγεβο ορίστηκε ως Δημιουργική Πόλη της UNESCO και είναι μία από τις δεκαοκτώ κινηματογραφικές πόλεις του κόσμου. Ίσως το αντίδοτο στα παραπάνω δεινά. Η πόλη ξέρει να πέφτει, να σηκώνεται… να ζει. Το έχει αποδείξει σε ζοφερές στιγμές, και συνεχίζει να το αποδεικνύει.

Εκεί που χτυπάει η κινηματογραφική καρδιά της Ευρώπης

Στο Σαράγεβο δε θα μποροούσε παρά να οργανώνεται το καλύτερο φεστιβάλ κινηματογράφου που έχω επισκεφτεί! Ξεκίνησε στη διάρκεια του πολέμου της Βοσνίας, ενώ στις μέρες μας έχει εξελιχθεί σε ένα από τα σημαντικότερα κινηματογραφικά φεστιβάλ στη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Είναι η απόδειξη της σχέσης αγάπης μεταξύ μιας πόλης και ενός Φεστιβάλ που ξεκίνησε το 1995, στο τέλος μιας βίαιης, τετραετούς πολιορκίας και έδειξε ότι, ακόμα και σε περιόδους πολέμου, ο κινηματογράφος αντέχει, όπως αναφέρει το Variety.
Το Φεστιβάλ του Σαράγεβο επέστρεψε φέτος από τις 11 έως τις 18 Αυγούστου, με τους διοργανωτές να επιμένουν ότι η 29η έκδοση της διοργάνωσης θα παραμείνει πιστή στις ρίζες της:

«Θέλαμε να διατηρήσουμε το Φεστιβάλ επικεντρωμένο στους κύριους στόχους του: να παρουσιάσουμε τα καλύτερα του κινηματογράφου σήμερα στο κοινό μας στο Σεράγεβο και να παρέχουμε μια πλατφόρμα για την κινηματογραφική βιομηχανία στην περιοχή, να είναι ένα παράθυρο στον κόσμο», ανέφερε ο διευθυντής του, Γιόβαν Μαριάνοβιτς, ο οποίος πήρε τα ηνία από τον ιδρυτή και επί μακρόν επικεφαλής, Μιρσάντ Πουριβάτρα πέρυσι.

Το Φεστιβάλ με την πάροδο των χρόνων έχει εξελιχθεί σε ένα σημαντικό γεγονός τόσο για τη βιομηχανία όσο και για το κοινό. «Αυτός είναι ο τόπος συνάντησης του κινηματογράφου της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Οι παραγωγοί και οι σκηνοθέτες είναι σχεδόν όλοι εδώ κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ», ανέφερε.

Σαράντα εννέα ταινίες θα διεκδικήσουν την “Καρδιά του Σαράγεβο” (Heart of Sarajevo) σε όλα τα διαγωνιστικά τμήματα του Φεστιβάλ, με 11 φιλμ να διαγωνίζονται στην κατηγορία ταινιών μεγάλου μήκους. Δύο παγκόσμιες πρεμιέρες, μία διεθνής και πέντε περιφερειακές περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα. Οι διοργανωτές έκαναν λόγο για ρεκόρ υποψηφιοτήτων, συνολικά 935, αύξηση 25% από πέρυσι. Στις παγκόσμιες πρεμιέρες περιλαμβάνονται η ταινία «Europa» της Αυστρο-Ιρανής σκηνοθέτιδας Σουνταμπέχ Μορτεζάι και το «Medium», Ελληνίδας σκηνοθέτιδας Χριστίνας Ιωακειμίδη.

Dealing with the past κι ο Τίτο σε μαγνητάκι 

Η ενότητα “dealing with the past” του Φεστιβάλ του Σαράγεβο έχει στόχο να κάνει ακριβώς αυτό που δηλώνει το όνομά της. “Θεωρούμε ότι για να αντιμετωπίσουμε τα πολλά και άλυτα ζητήματα που έφερε η σύγκρουση στην πρώην Γιουγκοσλαβία –ο αντίκτυπος της οποίας είναι αισθητός μέχρι σήμερα– χρειάζεται μια ειλικρινής, ξεκάθαρη συζήτηση γύρω από αυτό το οδυνηρό παρελθόν”, αναφέρουν οι διοργανωτές.
“Πρακτικά, σκοπεύουμε μέσω επιμελημένων προβολών, καθώς και μέσω της συστηματικής συλλογής ιστοριών, εγγράφων και αναμνήσεων να αποκαλύψουμε πτυχές του παρελθόντος είτε είναι εμποτισμένες με πόνο είτε γεμάτες νοσταλγία και να αντλήσουμε έμπνευση από αυτές. Άλλωστε, η ουσιαστική αντιμετώπιση του παρελθόντος και τα διδάγματα που θα προκύψουν μπορούν να οδηγήσουν σε έναν κινηματογράφο τεκμήριο και θεμέλιο λίθο για την οικοδόμηση της ειρήνης.”
Κι αφού μιλάμε για τεκμήρια, το δώρο μας μετά την προβολή ντοκιμαντέρ για τη “Γιουγκοσλαβία του Τίτο” ήταν ένα μαγνητάκι με τους ηγέτες του κινήματος των αδεσμέυτων! Ίσως το έναυσμα να ανατρέξουμε κι εμείς, οι θεατές, στο παρελθόν και να μάθουμε από αυτό.

Ελληνικό ενδιαφέρον στο Σαράγεβο

Στην Αγορά του 29ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σαράγεβο βραβεύτηκαν δύο ελληνικά projects, ενισχύοντας τη θέση τους στη διαδικασία αναζήτησης διεθνούς χρηματοδότησης αλλά και μελλοντικής διανομής. Σημειωτέον δε ότι η Αγορά του φεστιβάλ αυτού στρέφεται σε ανερχόμενα ταλέντα κι έχει αποκτήσει ιδιαίτερη δυναμική.

Η πρώτη παραγωγή είναι η «Ωδή στη Χαρά» (A Long Embrace), σε σενάριο – σκηνοθεσία Γαβριήλ Τζάφκα, με παραγωγό τη Μαρία Κοντογιάννη (Wild At Heart). Το κινηματογραφικό αυτό σχέδιο, χρηματοδοτούμενο από το Πρόγραμμα Βασικό – Παραγωγή του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, παρουσιάστηκε στο 21o  Cinelink Industry Days αποσπώντας το Film Center Montenegro Cinelink Award.

Η δεύτερη ελληνική παραγωγή που διακρίθηκε είναι το «Αναζητώντας τη Θούλη» (Searhing for Thule), σε σενάριο Γιάννη Καρπούζη και Alexander Strecker, σκηνοθεσία Γιάννη Καρπούζη και παραγωγή Τάσου Κορονάκη (Laika Productions / Empty Square). Πρόκειται για κινηματογραφικό σχέδιο ντοκιμαντέρ, χρηματοδοτούμενο από το Πρόγραμμα Βασικό – Γραφή του ΕΚΚ, που παρουσιάστηκε στο Talents Sarajevo Pack & Pitch αποσπώντας το βραβείο Cinelink Pack & Pitch.

Παιδιά, ο Bono!

Πώς ένα ντοκιμαντέρ με ομιλούσες κεφαλές και πλάνα αρχείου έγινε η υπέρτατη εμπειρία; Τα υλικά, μια καλή ιστορία, ένα αίθριο άναμεσα σε παλιές πολυκατοικίες για χώρος προβολής, το ζεστό κοινό της πόλης, πολλή μουσική, συναίσθημα κι ο Bono!!

Η αυλαία του Φεστιβάλ του Σαράγεβο άνοιξε με το ντοκιμαντέρ «Kiss the Future» του Νέναντ Τσίτσιν Σάιντ παραγωγής των Μπεν Άφλεκ και Ματ Ντέιμον για τη σχέση των U2 με το Σαράγεβο. Η ταινία εξιστορεί τις προσπάθειες του συγκροτήματος να ευαισθητοποιήσει το κοινό του για την πολιορκία της πόλης.

Η πρεμιέρα, φυσικά, έγινε παρουσία των U2!

Ο δρόμος για το Σαράγεβο

Ο δρόμος για το Σαράγεβο είναι τόσο όμορφος που δυσκολεύομαι να κρατήσω σημειώσεις. Θυμάμαι κάμποσα χρόνια πριν, στο Μόσταρ, μας είχαν τρομοκρατήσει. Μη χάσετε τα χαρτιά σας, γιατί θα χρειαστεί να κάνετε το ταξίδι, 3 ώρες μέχρι το Σαράγεβο, μόνοι σας, κι εμείς δεν θα είμαστε εκεί για βοήθεια. Μάλλον κρατούσαν τα μυστικά της διαδρομής, που ακολουθεί σχεδόν φιδωτά τον Νερέτβα, επτασφράγιστο μυστικό. Αν το ήξερα τότε, θα είχα δοκιμάσει να πετάξω το διαβατήριό μου στο ποτάμι.

Στο Σαράγεβο μπορείτε να φτάσετε αεροπορικώς, με ενδιάμεσο σταθμό, συνήθως, τη Βιέννη ή το Βελιγράδι. Οι περισσότεροι ταξιδιώτες το επιλέγουν ως στάση ενός βαλκανικού road trip. Στη δική μου περίπτωση, ταξίδεψα από το Ντουμπρόβνικ της Κροατίας οδικώς στο Μόσταρ κι έπειτα στο Σαράγεβο, ίσως στην πιο όμορφη 3ωρη ταξιδιωτική μου διαδρομή.

Πάει καιρός από τότε που στενοχωρήθηκα που επιστρέφω από ταξίδι. Κι αυτό είναι το αίσθημα που θα προσπαθήσω να μεταφέρω, αυτό της νοσταλγίας για έναν τόπο που φύλαξα στην καρδιά μου.

Για περισσότερες φωτογραφίες, νέα και προορισμούς, ακολουθείστε το

It Girl στο Facebook

Leave A Comment

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *