Πάντα έχει ενδιαφέρον να επιστρέφουμε στις σκέψεις μας και να τις κοιτάζουμε από απόσταση. Το It Girl στρέφεται προς 3 φίλους του blog, οι οποίοι, σχεδόν ένα μήνα μετά, μας βάζουν στον “καραντινικό” κόσμο τους, με τα εφόδια της τέχνης, της φαντασίας και της δημιουργικής τους σκέψης.
Το μυαλό ίσως να μην σταματά να γεννά ιδέες ακόμα και μέσα από τα όρια ενός σπιτιού, η φαντασία δεν φρενάρει όταν μας περικυκλώνει ο φόβος για ό,τι συμβαίνει και η αγωνία για το τι μπορεί να συμβεί. Πώς περνάει ο χρόνος “σε καραντίνα”, επιμένει η καλλιτεχνική διάθεση κι ο νους σε εγρήγορση, ποιος ο ρόλος της ελπίδας και η ανάγκη της προσμονής;
Στο δεύτερο μέρος του αντι-ημερολογίου καραντίνας του It Girl, η Στέλλα Ζιοπούλου περιγράφει την καθημερινότητά της στη διάρκεια του lock-down και μοιράζεται μαζί μας τις σκέψεις της για την επόμενη μέρα.
Οι εγκλεισμός αλλά και οι συνέπειες της καραντίνας επηρέασαν τους ρυθμούς της ζωής μας
Προσωπικά, λόγω των καλλιτεχνικών μου υποχρεώσεων είχα συνηθίσει να απουσιάζω, το μεγαλύτερο μέρος της μέρας, από το σπίτι. Βέβαια, η καθημερινότητα ενός μουσικού, υπό φυσιολογικές συνθήκες, απαιτεί αρκετές ώρες απομόνωσης από το γύρω κόσμο. Ως βιολονίστα και συνθέτρια πάντα θυμάμαι τον εαυτό μου να απαρνείται εξόδους, προκειμένου να αφιερώσω χρόνο στη μελέτη.
Θεωρητικά, λοιπόν, οι συνθήκες εγκλεισμού ήταν ιδανικές για μουσικές δημιουργίες… Αλλά, φυσικά, όλα είναι τελείως διαφορετικά, όταν αναγκάζεσαι να προσαρμοστείς σε μια κατάσταση παρά τη θέλησή σου.
Προσπάθησα να παραμείνω δημιουργική, δίνοντας διαφορετικό νόημα στην κάθε μέρα.
Εκμεταλλεύτηκα, λοιπόν, αυτό το διάστημα, ώστε να ξεκουραστώ (κάτι που είχα πραγματικά ανάγκη), να δημιουργήσω νέες μουσικές συνθέσεις, να παίξω βιολί και να χαρώ επιτέλους το καινούργιο μου μαντολίνο. Ήταν μια καλή ευκαιρία, επίσης, να μάθω να χειρίζομαι νέα προγράμματα στον υπολογιστή, ώστε να κάνω ηχογραφήσεις, πραγματοποιώντας -εν μέσω καραντίνας συνεργασίες- που ήθελα εδώ και καιρό.
Επιτέλους, τελείωσα τη συγγραφή ενός μουσικού βιβλίου για παιδιά και ξεκίνησα να σχεδιάζω προσωπογραφίες κοντινών μου ανθρώπων. Διάβασα λογοτεχνικά βιβλία, είδα πολύ θέατρο και ταινίες. Έκανα αρκετές βιντεοκλήσεις με ανθρώπους που είχα να δω καιρό, καθώς και με μαθητές μου. Δεν θα παραλείψω να αναφέρω και τα sessions χορού που κάναμε εξ αποστάσεως με την αδερφή μου!
Σίγουρα, υπήρξαν πολλές στιγμές που η ψυχική μας υγεία κλονίστηκε μέσα στην αβεβαιότητα όλης αυτής της κατάστασης, αλλά προτιμώ να σκέφτομαι πως όσο παραμένουμε υγιείς, μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα.
Η ζωή μετά το τέλος της καραντίνας
Η περίοδος άρσης των μέτρων με βρίσκει ιδιαίτερα σκεπτική όσον αφορά το μέλλον πολλών επαγγελματικών κλάδων. Ανάμεσα σε αυτούς βρίσκονται αρκετοί καλλιτέχνες συνάδελφοι, όπως και εγώ άλλωστε, που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε μια τελείως διαφορετική πραγματικότητα από αυτήν που αφήσαμε πίσω μας, προ εγκλεισμού.
Μια πραγματικότητα που δεν ξέρουμε πως θα διαχειριστούμε και πόσο θα διαρκέσει. Είναι τόσο αποκαρδιωτική μια πόλη χωρίς ενεργά γρανάζια παραγωγής πολιτισμού. Ευχή μου είναι να υπάρξει πρόγνωση και αλληλεγγύη για όλους τους ανθρώπους των τεχνών ή και μη, των οποίων η δουλειά δοκιμάζεται. Μακάρι όλοι να μπορέσουμε να επανακάμψουμε σε μια περισσότερο βιώσιμη καθημερινότητα!
Αυτό δεν είναι ένα ακόμα ημερολόγιο καραντίνας (μέρος 3ο)
[…] Διαβάστε το δεύτερο μέρος του αντι-ημερολογίου καραντίνας του It Girl εδώ. […]