Yiota
Απολογισμός για το 69ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σαν Σεμπαστιάν: 12 ταινίες σε 4 μέρες και η γεύση από την επιστροφή στις αίθουσες! Μια απροσδόκιτη συνάντηση στον αέρα. Να ξυπνάς με την αύρα από το θαλασσινό αεράκι κι έπειτα να περπατάς στην αμμουδιά. Να γεύεσαι ξανά το σινεμά, να χαμηλώνει το φως, να γελάς, να κλαις, να χειροκροτάς, να αλληλεπιδράς!
Το 69ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σαν Σεμπαστιάν
Το διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σαν Σεμπαστιάν αποτελεί έναν πολύ καλό λόγο να επισκεφτείτε τη Χώρα των Βάσκων. Κάθε χρόνο στα τέλη Σεπτεμβρίου, η πόλη βιώνει τις πιο κοσμοπολίτικες στιγμές της, γεμίζοντας από διεθνείς και εγχώριους celebrities, επαγγελματίες του κινηματογράφου και εκπροσώπους των Media.
Οι αφίξεις στο κόκκινο χαλί έξω από το εμβληματικό ξενοδοχείο Maria Cristina και το διπλανό Victoria Eugenia Theatre αναμένονται με ανυπομονησία, ενώ το Kursaal, το εκθεσιακό κέντρο του Σαν Σεμπαστιάν, στο οποίο φιλοξενείται το φεστιβάλ κατακλύζεται από σινεφίλ. Τις βραδινές ώρες και λόγω των γυάλινων εξωτερικών επιφανειών του, στις οποίες προβάλλεται το λογότυπο του φεστιβάλ, το κτίριο μοιάζει με φωτεινό κύβο στην παραλία της πόλης!
Επιστροφή στις αίθουσες και συναντήσεις στον αέρα
Φέτος, το Φεστιβάλ γιόρτασε την επιστροφή του στις αίθουσες μετά από ένα χρόνο απουσίας, λόγω της καραντίνας. Σε όλους μας είχε λείψει το σινεμά! Ξαναβρεθήκαμε στη σκοτεινή σάλα αλλά και στον αέρα! Δε θέλω να σταθώ στις ταινίες που είδα αλλά σε μια τυχαία συνάντηση στο αεροπλάνο με τον Ράντου Ζούντε, τον σκηνοθέτη της ταινίας «Ατυχές Πήδημα ή Παλαβό Πορνό» που απέσπασε την Χρυσή Άρκτο στο πρόσφατο φεστιβάλ του Βερολίνου. Κρατάω την ουσία της χαράς της συλλογικής εμπειρίας του κινηματογραφικού θεάματος και δεν προχωράω σε κριτικές!
*Διαβάστε για την απρόσμενη συνάντηση εδώ.
Για την ιστορία, φέτος γυναίκες σκηνοθέτες και ηθοποιοί κυριάρχησαν στην τελετή απονομής των βραβείων, αν και το κεντρικό πρόσωπο του Φεστιβάλ ήταν ένας άντρας, ο Τζόνι Ντεπ. Η Ρουμάνα ηθοποιός που δοκίμασε για πρώτη φορά τις ικανότητες στη σκηνοθεσία, Αλίνα Γκριγκόρε, κέρδισε το Χρυσό Κοχύλι, το βραβείο Καλύτερης Ταινίας για το «Blue Moon».
Τί να κάνετε στο Σαν Σεμπαστιάν;
Χτισμένο μέσα σε ένα καταπράσινο σκηνικό και σε πολύ μικρή απόσταση από τα σύνορα με τη Γαλλία, το Σαν Σεμπαστιάν αποτελεί την πρωτεύουσα μιας εκ των τεσσάρων επαρχιών της Xώρας των Bάσκων. Βρέχεται από τον Aτλαντικό Ωκεανό και οι τρεις αμμούδινες παραλίες του (Ondaretta, Concha, Zurriola) αποτελούν, εκτός από σήμα κατατεθέν της πόλης, πόλο έλξης για τους επισκέπτες.
Είναι δύσκολο να φανταστείτε ομορφότερη ακτογραμμή. Στον περίπατο του ενάμισι χιλιομέτρου θα βρείτε στη σειρά καφενεία και εγκαταστάσεις λουτρών του προπερασμένου αιώνα. Η παραλία Concha, η πιο δημοφιλής από τις τρεις της πόλης, σφιχταγκαλιάζει το λιμάνι. Περπατήστε δυτικά προς την παραλία Ondaretta, με τα γήπεδα τένις και τις βίλες των εύπορων παλιών οικογενειών ή πηγαίνετε ανατολικά, πέρα από το γυάλινο κύβο του Kursaal, μέχρι την Zurriola, την παραλία των σέρφερς.
Η πόλη καθεαυτή είναι κτισμένη κατά μήκος της ακτής σε έκταση 4 – 5 χιλιομέτρων, κάτω από το άγρυπνο βλέμμα του μεγαλοπρεπούς αγάλματος Sagrada Corazon, το οποίο είναι τοποθετημένο στην κορυφή ενός λόφου, θυμίζοντας κάτι από Pίο ντε Tζανέιρο. Η παλιά πόλη θεωρείται ένα από τα πιο γοητευτικά σημεία του Σαν Σεμπαστιάν, με τα γραφικά σοκάκια να σφύζουν από ζωή μέρα και νύχτα.
*Παραπάνω για το Σαν Σεμπαστιάν μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
H βασκική κουζίνα
H βασκική κουζίνα θεωρείται από τις καλύτερες διεθνώς. Kύριο συστατικό της είναι τα θαλασσινά, ενώ οι πλούσιες σάλτσες μετατρέπουν σε γευστική απόλαυση τα πιο συνηθισμένα πιάτα. Tα περισσότερα εστιατόρια της πόλης “προωθούν” ένα παραδοσιακό είδος fast food, το οποίο αποτελείται από μικρούς μεζέδες, τα “pintxos” και τα “caxuelitas“, που δεν είναι άλλο από φέτες ψωμιού, πάνω στις οποίες συνδυάζονται αλλαντικά, ψαρικά, οστρακοειδή, λαχανικά και διάφορα άλλα είδη φαγητού.
*Πέρα από τα μεζεδάκια, να σημειωθεί ότι το Σαν Σεμπαστιάν είναι η πόλη με περισσότερα εστιατόρια michelin κατ’ αναλογία κατοίκων.
Tόσο το πρωί, κυρίως όμως το βράδυ, οι δρόμοι της παλαιάς πόλης γεμίζουν από ανθρώπους που με χαλαρή διάθεση μεταφέρονται από το ένα μπαράκι στο άλλο, δοκιμάζοντας “pintxos” και πίνοντας τοπική μπύρα ή κρασί, ανάλογα με τα γούστα. Tο αλκοόλ εξάλλου μοιάζει να είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής των ντόπιων, όχι για να ξεφύγουν από κάποια μίζερη πραγματικότητα αλλά ως μέσον χαλάρωσης και ευθυμίας. Tο γεγονός μάλιστα ότι ο πελάτης δεν χρησιμοποιεί πιάτο αλλά “τσιμπάει” από την μπάρα δίνει μια ξεχωριστή ζωντάνια στην όλη διαδικασία.
*Μην παραλείψετε να δοκιμάσετε τοπικό μηλίτη, sidra στα ισπανικά, σε μια παραδοσιακή sidrería. Διαφορετικά, επιλέξτε το επίσης τοπικό txakolí, ένα κρασί φρέσκο, ελαφρύ, με δροσερή οξύτητα.
