6 Δεκεμβρίου 2008. Μια δολοφονία συγκλονίζει τη χώρα. 10 χρόνια μετά. Στην επέτειο. Μια παρέα συναντιέται και πάλι. Αλήθειες και ψέματα. Ματωμένα γενέθλια και ένα μυστικό. Η πολιτική εφηβεία και ο ωμός ρεαλισμός. Πολιτικό θρίλερ, δράμα και μαύρη κωμωδία ή απλώς το τίμημα για όταν παύεις να ονειρεύεσαι; Η θεατρική ομάδα του Χώρου 2510 μιλά στο It Girl, με αφορμή την παράσταση “15 Για Πάντα” που ανεβαίνει από τις 15 Νοεμβρίου στο Θέατρο Παραμυθίας.

Πώς προέκυψε η ιδέα του κειμένου; Κεντρικό περιστατικό η δολοφονία Γρηγορόπουλου, αλλά και η εξέλιξη της γενιάς που -θα λέγαμε ότι- εκπροσωπούσε 10 χρόνια μετά. Παραμένουν επίκαιρα όλα αυτά;

Ανδρέας Ζαφείρης: Το έργο δεν είναι ένα έργο “για τον Αλέξη και τη δολοφονία του”. Δεν είναι ένα “ιστορικό έργο”. Εξ άλλου είναι μεγάλη συζήτηση τι σημαίνει “ιστορικότητα” στην Τέχνη και ποια η θέση της σε αυτή. Είναι ένα έργο για τον “Αλέξη” σε πληθυντικό αριθμό. Για την ουτοπία και το όνειρο που δολοφονείται διαχρονικά από την εξουσία, είτε με μια σφαίρα είτε με την θέσπιση ενός ηθικοπολιτιστικού μοντέλου, όπου ο “μικρόκοσμος” και οι παθογένειές του μετατρέπονται σε σύγχρονες, καθημερινές καρμανιόλες.

Ο “Αλέξης” δολοφονείται κάθε μέρα. Καμιά φορά και με το ίδιο μας το χέρι. Ο συμβιβασμός, η παραίτηση, ο πεσιμισμός, ο “ρεαλισμός” του μικρότερου κακού. Όμως, χωρίς ουτοπία, ούτε ο άνθρωπος ούτε η τέχνη μπορούν να ζήσουν. Μόνο να επιβιώνουν.

Το κείμενο γράφτηκε ως θεατρικό έργο για τη θεατρική ομάδα 2510 ή κάποιες αρχικές σκέψεις διαμορφώθηκαν σε κείμενο στην πορεία;

Ανδρέας Ζαφείρης: Το έργο γράφτηκε για την ομάδα 2510. Ψάχναμε ένα έργο πρωτότυπο, που να συνδιαλέγεται με το παρόν. Το παρόν σαν διαλεκτική σχέση, σαν συνέχεια και όχι ασυνέχεια του χρόνου. Που να είναι αληθινό και καταγγελτικό, αποφεύγοντας την “ευκολία” της στράτευσης. Τα καταφέραμε; Δύσκολη επιλογή. Θέλουμε ακόμη πολύ κόπο. Αλλά τουλάχιστον έχουμε ένα στόχο. Που χρειάζεται θάρρος. Στη διαδρομή θα μάθουμε πολλά.

Ήταν εύκολη η προετοιμασία; Οι ηθοποιοί εκπροσωπούν τη συγκεκριμένη γενιά και μεταφέρουν την προσωπική εμπειρία τους. Το κρατήσατε αυτό ως στοιχείο ή είδατε το κείμενο με εντελώς “καθαρό μάτι”;

Ερμιόνη Μουμούρη: Όταν συστάθηκε η ομάδα, συζητήσαμε πώς είχε βιώσει ο καθένας μας εκείνη την ημέρα. Είναι μια μέρα που δεν ξεχνιέται – ακόμα και στα πολύ νεαρά άτομα του θιάσου, έχουν αποτυπωθεί έντονες μνήμες από τα επεισόδια εντός και εκτός Αθηνών. Το κείμενο διαμορφώθηκε πάνω στους ηθοποιούς και δουλεύοντας το κομμάτι-κομμάτι κάναμε αλλαγές, ώστε να είναι όσο πιο ρεαλιστικό γίνεται, όσο πιο κοντά στον ηθοποιό μπορούσε να είναι. Συνεπώς, ναι, η προσωπική εμπειρία του κάθε ηθοποιού είναι αυτή που κρατήσαμε, κυρίως, ως στοιχείο, παρά μια αυστηρή απόδοση του κειμένου.

Αυτό, βέβαια, δεν καθιστά την προετοιμασία ευκολότερη. Υπήρξαν δυσκολίες, όχι μόνο λόγω χρονικής στενότητας, αλλά και στο να ταιριάξουν οι χαρακτήρες μας, τόσο ώστε να βγει ένα ενιαίο αποτέλεσμα.

Ήταν εύκολο να ξεφύγετε από τα στερεότυπα, να αφήσετε πίσω τη δολοφονία και να μιλήσετε για τον αντίκτυπο των γεγονότων;

Ιωάννα Μαλιγιάννη: Δεν ήταν εύκολο εξ αρχής. Έπρεπε να ανασύρουμε μνήμες (μέσω βίντεο, δελτίων ειδήσεων, ντοκιμαντέρ, αλλά και προσωπικών βιωμάτων) για ένα γεγονός σταθμό στη σύγχρονη ιστορία και να ερευνήσουμε τα γεγονότα πιο σφαιρικά. Δεν είναι ένα γεγονός θαμμένο στο παρελθόν, είναι επίκαιρο και πάντα δυνατό να ξανασυμβεί.

Η γενιά μας το έχει βιώσει σαν τη δολοφονία των ονείρων της. Έπρεπε να αφήσουμε πίσω όλο το συναισθηματικό φορτίο και να προσεγγίσουμε τους ρόλους μας πιο αποστασιοποιημένα ως ομάδα, αλλά και ως ατομικότητες, ώστε να βγει από το έργο ένα μήνυμα στοχευμένο και σωστά αποδοσμένο, με αφετηρία τα γεγονότα του 2008 και κατάληξη στο σήμερα.

Μιλήστε μας παραπάνω τον χώρο 2510 και τις διαφορετικές ομάδες που λειτουργούν σ’ αυτόν, καθώς και για την εξέλιξη της θεατρικής ομάδας 2510.

Ο Χώρος 2510 είναι ένας ανεξάρτητος αυτοδιαχειριζόμενος χώρος, ο οποίος άνοιξε στο κέντρο της Αθήνας τον Οκτώβριο του 2016. Φιλοξενεί πολλές διαφορετικές δραστηριότητες από πάνω από 35 διαφορετικά γκρουπ ανθρώπων. Στο Χώρο 2510 λαμβάνει χώρα και το θεατρικό εργαστήρι, το οποίο καταλήγει σε μια θεατρική παράσταση. Η Θεατρική Ομάδα 2510 υπάρχει κι αυτή από το 2016 και τα άτομα της εναλλάσσονται. Υπεύθυνος της ομάδας και σκηνοθέτης είναι ο Ανδρέας Ζαφείρης, o οποίος έχει ανεβάσει τις εξής παραστάσεις:

– Πέτρες στις τσέπες του της Marie Jones
– Ταξιδεύοντας με τον ΠΑΟΚ του Σταύρου Τσιώλη
– The killer του Ευγένιου Ιονέσκο
– Περί όνου σκιάς του Friedrich Durenmatt
– Ο Τελευταίος Αντάρτης του Ανδρέα Ζαφείρη
– Το πηγάδι και το εκκρεμές του Edgar Alan Poe
– 15 για πάντα του Ανδρέα Ζαφείρη

Πληροφορίες Παράστασης

Θέατρο Παραμυθίας, Παραμυθιάς 27, Κεραμεικός

Πέμπτη-Παρασκευή: 15-16/11, 22-23/11, 29-30/11, 6-7/12

Ώρα Έναρξης: 21:30 (Διάρκεια: 75′)

Παίζουν: Κατερίνα Αλάγια, Ραφαέλα Λουδιανού, Χρήστος Λυμπερόπουλος, Ιωάννα Μαλιγιάννη, Ελευθερία Ματσαρίδου, Ερμιόνη Μουμούρη, Βασιλική Σαμαρτζή, Ανδριάνα Σούμποτιτς και ο Τάκης Σάντρας

Σκηνοθεσία: Ανδρέας Ζαφείρης

Ακολουθείστε την Ομάδα 2510 στο facebook εδώ.